Bijna elk jaar vierden wij onze trouwdag. Meestal komt het er op neer dat we ergens een hapje gingen eten of wat extra lekkers in huis haalden. Gewoon wat kleine dingen Doordat ik het blogen ontdekt had kwam ik de foto’s weer tegen van de basiliek in Oudebosch. Daar zijn we zes jaar geleden naar toe geweest, met onze dertigste trouwdag. Dit jaar wilde ik ook weer eens samen weg. Kerstmarkten spraken ons niet echt aan, maar waar dan wel naar toe? Door het nieuws over de olifanten uit Emmen die overgeplaatst werden naar Dierenrijk wist ik het. We doen een middagje Dierenrijk. Lekker dichtbij en de scootmobiel kon ook mee.

Daar had Peter vrij snel de scootmobiel uit de auto gehaald. Bij de ingang was het gelukkig niet zo druk en konden we meteen door, de dierentuin in. . Het was wel te merken dat het winter is, want veel dieren waren in winterslaap en daarom ook niet te zien. De kraagberen lagen ook te dommelen, maar de steppevosjes waren wel erg actief. Koddige diertjes, Beverratten van heel dichtbij te bekijken vond ik ook wel erg indrukwekkend. Zeker die lange, knal oranje snij tanden.

Tegenover de zeehonden stond een jongetje van een jaar of twee heel gefascineerd naar mijn scootmobiel te kijken. Zoveel moois te zien, maar die grote driewieler vond hij veel interessanter. Ik riep het ventje bij me en met zijn handje in grote hand van oma durfde hij wel dichterbij te komen. Hij mocht van mij het licht aanzetten en een keer toeteren. Dat was wel eng. Daarom ging het manneke, veilig bij de knipperende achterlichten een band aaien. Toen hij er genoeg van had bedankte oma mij. Volgens haar was het ventje al van begin af aan weg van scootmobielen en nu mocht hij er eens eindelijk aan komen. Dat zijn nu juist de leuke ontmoetingen die het doen.

Weer verder moest Peter mij toch wel even helpen. Door donkere tunnels heen en dan ook nog eens door lange flappen om de vogels binnen te houden was toch wel een heel gedoe. Gewoonweg omdat ik niet zag waar ik uitkwam en wat voor mij stond. Samen hebben we het gered.

In de gracht om de berberapen zwommen erg veel snoeken. Tijdens het voeren probeerde een eend al het lekkers weg te bietsen en met goede resultaten.

De olifanten stonden nog in de binnenverblijven om aan elkaar te wennen. Dat wisten we, dus dat was geen verrassing.

De leeuwen en tijgers hebben nog weinig ruimte, maar daar gaat aan gewerkt worden. Dat is weer een geruststelling.

Om wat op te warmen, want ik had het erg koud gekregen. Vooral aan mijn handen en knieën, hebben binnen koffie met wat hartigs tot ons genomen. Zeker de koffiebeker was prettig om je handen aan te warmen. Na afscheid hebben genomen van de stokstaartjes. Dat blijven koddige beestjes. Met en voldaan gevoel en naar huis om weer lekker warm te worden.